Het sneeuwt terwijl ik dit typ.
Kleine vlokjes zweven door de lucht. Zo licht dat de zwaartekracht er nauwelijks grip op krijgt. Het is fijn om naar te staren. Sneeuw maakt zen.
We zijn de kraamweek van 2024 weer uit. Die week waarin alles nog nieuw en vers is, de nieuwe aanwinst nog niet helemaal echt voelt. Een week waarin alles nog een beetje stroperig gaat (al heb ik wel al 2 dagen gewerkt, 3 keer gesport, heel gezond gegeten en geen alcohol gedronken, dus de feestdagenroes lijkt ver weg).
En nu is het echte leven weer begonnen. Het leven van de wekker om half 6, een vroege trein, school, opvang, zwemles. En dan voelt het alsof ik ook aan de slag moet met mijn doelen voor 2024. De grootse plannen. Maar dat hoeft helemaal nog niet. Want het is ook gewoon nog hartstikke winter (hands the snow). En in de winter mag het allemaal een tandje trager. Werken, lezen, veel slapen, goed eten, staren naar sneeuwvlokjes en af en toe een frisse neus halen. Dat is meer dan genoeg in januari. Alle extra’s zijn mooi meegenomen.
Sowieso, die keiharde doelen, ik voel ze niet zo dit jaar. Vorig jaar januari maakte ik een plan, met allerlei doelen per maand. Er kwam niks van terecht. En eind van het jaar werkte ik volledig onverwacht weer in loondienst omdat er iets leuks op mijn pad kwam. En dat past volgens mij ook beter bij me: kijken waar de wind me heen voert. M’n neus achterna. Met de muziek mee. Dan kom je er ook. En dan is er ook niks om boos over te zijn als het niet gelukt is. Want je niet plant, kan ook niet mislukken.
Geen doelen dus. Maar 2024 heeft wel een woord gekregen: liefde. Liefde voor het leven en de mensen om me heen. Liefde voor mezelf, waar ik sta, wat ik maak en wat ik doe. En uit die liefde kunnen er zomaar eens mooie dingen geboren worden.
Ik wens je een fijn jaar!
(en ik hoop dat de sneeuw blijft liggen)