Heimwee naar Edinburgh in november

Vorig jaar gaf ik mijn geliefde een weekendje Edinburgh voor zijn verjaardag. Het was echt een van de leukste weekendjes weg ooit. En nu heb ik heimwee. Naar Edinburgh in november…

Het Edinburgh waar we ons op voorbereid hadden was gloomy en nat. Het Edinburgh waar we terechtkwamen was strakblauw, zonnig en ijskoud. Een uitzondering, geloof ik, maar wel eentje die het weekend nog leuker maakte. ‘You are so lucky with the weather’, zei ongeveer iedere local tegen ons.

En lucky waren we inderdaad, want dat laagstaande novemberzonnetje maakte Edinburgh nog magischer.

Ik heb heimwee naar dwalen door dit soort straatjes. Naar lopen zonder duidelijk doel en maar zien waar je uitkomt en dat dat dan een oud kirkyard is of een geweldige pub.

Al hadden al die oude begraafplaatsen ook wel iets heel spooky’s. Je kunt in Edinburgh ook op allerhande ghost tours meegaan, maar dat is veel te eng voor mij. Wij hielden het bij een rondje lopen bij daglicht. Vind ik al griezelig genoeg.

Nee, doe mij maar een pub, met lekker bier en snacks. Pubfood. Of zo’n gezellig koffiehuisje, met thee in potjes en een scone erbij, om op te warmen tot je wangen weer gloeien.

En wat ik ook zo heerlijk vind: het geluid van doedelzakken overal. Ik weet niet eens of ik het echt mooi vind, maar veel Schotser dan de bagpipe gaat het niet worden.

Ik heb zin in bomen in alle kleuren van de herfst, in van die zalige Britse (kerst)magazines (en salt & vinegar-chips!). In nog een weekendje slapen in het zalige Albyn Townhouse.

Ik heb heimwee naar het heerlijke eten bij Hendersons. Alles vegetarisch en/of vegan. Cool, want nu kunnen we toch zeggen dat we (vegan) haggis geproefd hebben. Of dat nou per se heel lekker was? Mwah. Maar van de spruitjes met smoked tofu droom ik nog steeds. En van dat broodplankje ook.

Heimwee naar de vintage winkeltjes, naar de parken en de heuvels in en om de stad. Naar de kerstlichtjes overal. Edinburgh is een magische stad.

Wat een stad. Ben jij er wel eens geweest?