Mijn to-do-lijst is soms eindeloos. Dingen voor werk, voor de kinderen, het huishouden, het onderhoud van ons huis, ons sociale leven, mijn blog… zodra ik 1 ding afgestreept heb, kan ik het volgende meestal weer opschrijven. En ik schrijf het ook daadwerkelijk op, op papier, want dan is het in ieder geval uit mijn hoofd en -in theorie, soms- overdraagbaar. Bovendien werkt afstrepen bewezen bevredigend. Maar die eindeloze hoeveelheid dingen die nog gedaan moeten worden, werkt soms wel verlammend.
Als ik weer in een fase zit dat alles wat ik nog móet doen, verlammend voelt, schakel ik over naar de done list. Da’s heel eenvoudig: je schrijft gewoon op wat je allemaal gedaan al gedaan hebt. Vandaag, deze week, deze maand, dit jaar. Wat jij wilt, als het je maar een goed gevoel geeft. Alsof je een to-do-lijstje maakt, maar dan met dingen die je niet meer hoeft te doen.
Werkt voor mij heerlijk, want je schakelt over van de ‘ik moet nog zoveel’-modus naar de ‘ik heb al heel veel gedaan’-modus. En dat stemt toch net even positiever.
Leuk idee! Ik probeer mijn to do lijst vooral haalbaar te houden. Op papier werkt voor mij ook ’t best.
Ik doe iets soortgelijks! Tegenwoordig maak ik soms een to-do lijstje in mijn telefoon en daar kun je niet doorstrepen, alleen wissen. En dat vond ik totaal niet bevredigend want weg = weg. Dus nu verplaats ik mijn taken als ik ze gedaan heb naar onderen. Gewoon met een witregel ertussen. Dus eerst de to-do lijst, dan een witregel, dan een done lijstje. Dat steeds groeit. Brein ook weer gerustgesteld.